Yağmur Sonrası Bir köşede Unutulmuş Bir Şemsiyeye Benzer Bazıları. Başka bir Yağmura Kadar Yoklukları Hissedilmez. Şimşekler Çaktığında Hatırlanırlar, Ama Asla Bulunamazlar. Unutanlar Elbet Unutulurlar.
Ya Unutulanlar?
Onlar da Elbet Unuturlar. Yağmur Yine Yağacaktır. Unutmak O
Kadarda Basit Değildir Aslında. Sigara Tiryakisi olduğunu
düşün…Bırakmak İstiyorsun Ama Bırakamıyorsun Çünki İçine İşlemiştir Birdefa Dumanı…Üzerine Sinmiştir Kokusu.. Onu Unutmak ta Böyle Birşedir… Ya Adı Sinmiştir Yada gözleri Kazınmıştır Dünyadaki Tüm Renklere.
Hayatının en Anlamlı köşelerine Onu Yazmışsındır ve o Gittiği
Zaman İçini Bir Yalnızlık Kaplar.. Merak Eder Durursun Onun O Yalın Halini, Gözlerinin Kimin Gözlerinde Kaybolduğunu Yada Adının Kimin Diline Dolandığını.
Artık Hayatında Renklere Verebileceğin bir İsmin yok
Sanırsın, ”Zeytin Gözlüm, Meleğim, Kalbim, Ömrüm, Çağla gözlüm”. Seni seviyorum Diyebileceğin biri yoktur Artık Yanında, Hele Birde diyememişsen O en Yakanı Olur Ve Birdaha Kimseye Diyemiyeceğini Sanırsın ve Öyledirde…
Bu Bir Alışkanlık Olmuştur Sende… Hep Şimşeğin
Çakmasını Yeniden Yağmurun Yağmasını Ümit Edersin. Hatırlanmak Gözetilmek İstersin. Varlığını Hissetmek Ve Birdaha Asla Yağmurun dinmemesini Dilersin. Ama Yağmur Yine Yağacak.
Unutma!
Read Full Post »
Mehmet Yüngül 